Kan-SerStudio

projekty gier

Aktualnym projektem jest gra o nazwie MUZYCZNA BIJATYKA.

Projek ten jest wyjątkowy, ponieważ walka oraz jej styl będą oparte na grze na instrumentach. Na razie szukamy dobrego silnika do tego typu gry tak aby siatka graficzna była zadowalająca. Musimy także opracować całąmechanike postaci oraz samą fabułę gry jednak to zostawiamy na koniec.

Jeżeli jesteś świerzym twórcą gier i chcesz nam pomóc spróbuj się z nami skontaktować.

O nas

Jesteśmy grupą nastolatków hobbistycznie tworzących proste projekty gier. Postanowiliśmy zrobić autorską stronę o naszych projektach tak aby dzielić się tym z większą społecznąścią niż znajomi. Razem jesteśmy ósmo klasistami chodzącymi do tej samej klasy, prywatnie jesteśmy także przyjaciółmi.

fizyka

Przemiany energii w zjawiskach cieplnych

Energia wewnętrzna

Każde ciało posiada pewną energię wewnętrzną.

Na tę formę energii składa się głównie energia kinetyczna poszczególnych cząsteczek związaną z ich chaotycznym ruchem i energia potencjalnego oddziaływania cząsteczek.

Wzrost temperatury ciała jest związany ze wzrostem średniej energii kinetycznej cząsteczek.

zasada termodynamiki

Energię wewnętrzną możemy zmienić przez wykonanie nad ciałem pracy lub przekazanie ciepła.

ΔEw=W+Q

ΔEw – zmiana energii wewnętrznej

W – praca

Q – ciepło

Cieplny przepływ energii

Cieplny przepływ energii (ciepło) polega na przekazywaniu sobie energii między cząsteczkami ciała o wyższej temperaturze, a cząsteczkami ciała o niższej temperaturze. Przekazywanie ciepła trwa do chwili wyrównania temperatur.

Ciepło właściwe

Ciepłem właściwym nazywamy ilość energii potrzebnej do ogrzania 1 kg substancji o 1°C.

Energię potrzebną do ogrzania ciała o masie m obliczmy ze wzoru:

Q=m⋅c⋅Δt

Q – ciepło

m – masa

c – ciepło właściwe

Δt – zmiana temperatury

Ciepło właściwe wody wynosi około 4200 J/kg×°C.

Topnienie ciał krystalicznych

Topnienie ciał krystalicznych zachodzi w stałej temperaturze. Temperatura topnienia jest równa temperaturze krzepnięcia. Ciało podczas topnienia pobiera, a podczas krzepnięcia oddaje energię do otoczenia. Ciepło topnienia jest to ilość energii jaką należy dostarczyć do 1 kg substancji, aby stopić go w temperaturze topnienia.

Energię (ciepło) pobrane w czasie topnienia (lub oddana w czasie krzepnięcia) obliczmy ze wzoru:

Q=m⋅ct

Q – energia (ciepło)

m – masa

ct – ciepło topnienia

Parowanie i skraplanie

Podczas parowania ciecz pobiera energię z otoczenia. Podczas skraplania para oddaje energie pobraną czasie parowania. Ciepło parowania w temperaturze wrzenia jest to ilość energii jaką należy dostarczyć do1 kg cieczy aby zamienić ją na parę w temperaturze wrzenia.

Energia pobrana podczas parowania cieczy w temperaturze wrzenia (lub oddana podczas skraplania pary) wyraża się wzorem:

Q=m⋅cp

Q – energia (ciepło)

m – masa

ct – ciepło parowania

Zasada bilansu cieplnego:

Jeżeli dwa ciała są izolowane cieplnie od otoczenia, to energia oddana przez ciało o wyższej temperaturze jest równa energii pobranej przez ciało o niższej temperaturze.

prąd elektryczny

Prąd elektryczny w metalu polega na uporządkowanym ruchu elektronów, od bieguna ujemnego do bieguna dodatniego pod wpływem pola elektrycznego.

Umowny kierunek prądu przyjmujemy od bieguna dodatniego do bieguna ujemnego.

Natężenie prądu określa ładunek przepływający przez poprzeczny przekrój przewodnika w ciągu jednostki czasu.

I=q/t

I – natężenie prądu

q – ładunek elektryczny

t – czas

Jednostką natężenia prądu jest amper (A).

Związek między jednostką ładunku i natężenia prądu

1C=1A⋅1s

Używamy również jednostki ładunku 1 amperogodziny (1 Ah ): 1 Ah = 3 600 C

Do pomiaru natężenia prądu służy amperomierz.

Prawo Ohma

Natężenie prądu płynącego przez przewodnik jest wprost proporcjonalne do napięcia przyłożonego do jego końców.

Stosunek napięcia do natężenia prądu dla danego przewodnika jest stały i nosi nazwę oporu elektrycznego.

R=U/I

R – opór elektryczny

U – napięcie

I – natężenie prądu

Jednostką oporu elektrycznego jest 1 om (1 Ω)

1Ω=1V/1A

Opornik ma opór 1 oma jeżeli przyłożone napięcie 1 wolta wywołuje przepływ prądu o natężeniu 1 ampera

Zależność oporu elektrycznego od rozmiarów przewodnika:

R=ρ⋅l/S

R – opór elektryczny

ρ – opór właściwy

I – długość przewodnika

S – pole przekroju poprzecznego

Opór właściwy

Opór właściwy jest wielkością charakterystyczną dla danego materiału.

Opór właściwy jest to opór drutu o długości 1 metr i polu przekroju 1 m² lub 1 mm².

Połączenie szeregowe odbiorników

Natężenia prądów płynących przez poszczególne oporniki są takie same.

Napięcie całkowite jest równe sumie napięć na poszczególnych opornikach.

Opór zastępczy R jest równy sumie oporów poszczególnych oporników.

R=r1+r2+r3

Połączenie równoległe odbiorników

Napięcie na poszczególnych opornikach jest takie, jak napięcie zasilające.

Natężenie prądu całkowitego jest sumą natężeń płynących przez poszczególne oporniki.

Odwrotność oporu zastępczego R jest równa sumie odwrotności poszczególnych oporników.

1R=1/r1+1/r2+1/r3

Praca prądu elektrycznego

Praca prądu elektrycznego wyraża się wzorem

W=U⋅I⋅t

W – praca prądu elektrycznego

U – napięcie prądu

I – natężenie prądu

t – czas

Moc prądu elektrycznego

Wzór na moc prądu elektrycznego

P=U⋅I

P – moc prądu elektrycznego

U – napięcie prądu

I – natężenie prądu

Jednostką mocy prądu jest jeden wat: 1 W = 1 V × 1 A

zjawiska magnetyczne

Pole magnetyczne

Przestrzeń, w której na umieszczoną igłę magnetyczną (magnes) działają siły magnetyczne nazywamy polem magnetycznym. Wokół Ziemi istnieje pole magnetyczne. Ten koniec igły magnetyczne, którym igła zwraca się na północ nazywamy biegunem magnetycznym północnym, a drugi koniec biegunem magnetycznym południowym.

Bieguny magnetyczne

Dwa bieguny magnetyczne jednoimienne (N i N lub S i S) odpychają się wzajemnie, a dwa bieguny różnoimienne (N i S) przyciągają się wzajemnie. Na biegunie geograficznym północnym istnieje biegun magnetyczny południowy, a na biegunie geograficznym południowym biegun magnetyczny północny.

Linie pola magnetycznego

Pole magnetyczne na rysunku przedstawiamy przy pomocy linii pola magnetycznego. Igła magnetyczna ustawia się zawsze stycznie do linii pola magnetycznego, a biegun północny igły magnetycznej określa zwrot linii. Linie na zewnątrz magnesu mają zwrot od bieguna magnetycznego północnego do bieguna magnetycznego południowego. Linie pola magnetycznego wokół prostoliniowego przewodnika z prądem mają kształt okręgów leżących w płaszczyźnie prostopadłej do przewodnika, a środki tych okręgów pokrywają się z przewodnikiem.

Reguła prawej dłoni

Zwrot tych linii określa reguła prawej dłoni: Jeżeli prawą dłoń obejmiemy przewodnik prostoliniowy w ten sposób, że odchylony kciuk będzie wskazywał kierunek prądu w przewodniku, to ugięte pozostałe palce wskażą zwrot linii pola magnetycznego

Pole magnetyczne przewodnika kołowego

Jeżeli prąd w przewodniku kołowym płynie zgodnie z ruchem wskazówek zegara to po naszej stronie znajduje się biegun południowy, a po przeciwnej północny.

Aby określić bieguny magnetyczne zwojnicy możemy skorzystać z powyższej reguły lub przy pomocy prawej dłoni: Prawą dłonią obejmujemy zwojnicę tak, aby palce wskazywały kierunek prądu w poszczególnych zwojach, a odchylony kciuk wskaże wtedy biegun północny zwojnicy.

Reguła lewej dłoni

Na przewodnik z prądem umieszczony w polu magnetycznym działa siła elektrodynamiczna. Kierunek i zwrot siły elektrodynamicznej określa reguła lewej dłoni

Lewą dłoń należy umieścić tak, aby linie sił pola wchodziły prostopadle od wnętrza dłoni, wyprostowane palce wskazywały kierunek prądu, a odchylony kciuk wskaże wtedy kierunek i zwrot siły elektrodynamicznej.

Pole magnetyczne działa na przewodnik największą siłą wtedy, gdy jest on ustawiony prostopadle do linii pola magnetycznego. Gdy przewodnik jest ustawiony równolegle do linii pola, wtedy siła elektrodynamiczna jest równa zero.

Kierunek siły elektrodynamicznej jest zawsze prostopadły do linii pola magnetycznego i do kierunku przepływu prądu.

Zjawisko indukcji magnetycznej

Zjawisko indukcji magnetycznej polega na wytworzeniu prądu indukcyjnego w obwodzie, w którym zmienia się pole magnetyczne.

Optyka

Światło ma swoją prędkość, która wynosi 299 792 458 m/s w próżni. Jest ona nie zmienna, chyba że zmieni ośrodek. Oznacza to, że każdy widok jaki widzimy jest obrazem z przeszłości. Wyobraź sobie siebie dryfującego w prożni. Założmy, że masz wszystko co potrzebne ci jest do przeżycia w owej próżni. W odległości 299 792 458 metrów od ciebie znajduje się jakieś źródło światła np. Słońce. Patrząc na nie widzisz słońce z przed 1 sekundy. Dlaczego? Otóż światło odległe o 299 792 458 metrów potrzebuje tej jednej sekundy, żeby dotrzeć do twoich oczu. Ile czasu potrzebuje światło, by dotrzeć do nas z różnych miejsc? księżyc - około 1,28 sekundy słońce - około 8,5 minuty Mars - (ze względu na zmieniającą się odległość)- najkrócej 3 minuty, a najdłużej 22 minuty, czyli średnio 12,5 minuty. Proxima Centauri (jest najbliższą Słońca gwiazdą) - około 4 lata Galaktyka Andromedy (jest najbliższą Drodze Mlecznej galaktyką) - 2,52 miliona lat

Kontakt

• Facebook
• Instagram
• Twitter

kan-serstudio@wp.pl

Wsparcie

ZBIÓRKA NA ROZWÓJ NASZEGO STUDIA.

Elements

Text

This is bold and this is strong. This is italic and this is emphasized. This is ^superscript text and this is _subscript text. This is underlined and this is code: for (;;) { ... }. Finally, this is a link.

---

Heading Level 2

Heading Level 3

Heading Level 4

Heading Level 5

Heading Level 6

---

Blockquote

Fringilla nisl. Donec accumsan interdum nisi, quis tincidunt felis sagittis eget tempus euismod. Vestibulum ante ipsum primis in faucibus vestibulum. Blandit adipiscing eu felis iaculis volutpat ac adipiscing accumsan faucibus. Vestibulum ante ipsum primis in faucibus lorem ipsum dolor sit amet nullam adipiscing eu felis.

Preformatted

i = 0;

while (!deck.isInOrder()) {
    print 'Iteration ' + i;
    deck.shuffle();
    i++;
}

print 'It took ' + i + ' iterations to sort the deck.';